De week met mams.

Hallo lieden,
de afgelopen week heb ik mijn moeder het mooie Alabama laten zien, met alle vreemde zaken die daarbij komen kijken. Soomige dingen heb ik al laten zien, dus ik wil jullie nu over het afgelopen weekend vertellen.
Vrijdagmiddag vertrokken mijn moeder en ik voor een busrit van zo'n 2 uur en een kwartier naar Birmingham. Dat is de grootste stad van Alabama, een kleine miljoen inwoners en ligt ten noordwesten van Auburn. We reden met de Greyhound en die stopte onderweg nog op twee plekken, echt in the middle of nowhere, maar toch waren er nog mensen die opstapten.
In Birmingham verbleven we in het Radisson SAS hotel. Op zich een prima hotel, maar wel helemaal in de jaren 70 blijven hangen. Het was van alle gemakken voorzien, maar deed wel een beetje achterhaald aan. 's Avonds zijn we naar 5 point south gewandeld. Dat is een van de oudere pleintjes in Birmingham, waar 5 wegen samenkomen. Op dit plein staat een "beroemd" beeld van een ram die verhalen voorleest aan andere dieren. Schattig hoor, ik denk dat het op een sprookje slaat. Overigens betekent "oud" in Birmingham niet veel, want de stad is in 1871 gesticht, in de tijd dat de industriele revolutie op gang kwam en men hier ijzererts in de grond vond. De stad heeft dan ook niet echt "historie" ook al valt er toch veel te zien.
Op 5 point south bevinden zich een hoop leuke barretjes en restaurants en we zijn lekker gaan eten bij "The Grill". Overigens bleek dit dus dezelfde tent te zijn als "The Mill" die in mijn Lonely Planet stond en waar ik naarstig naar op zoek was, omdat het een plaatselijke brouwerij betrof. Helaas was deze dus in The Grill omgedoopt en eigengebrouwen bier kon ik niet meer vinden. SOF! Maar er was wel een terras en ik kreeg als spare ribs een half varken voorgeschoteld, alwaar ik natuurlijk maar de helft van opkon.
Na een slechte nacht slapen (geen idee waarom) gingen we naar het Birmingham Museum of Art. Ik verwachtte een redelijk klein museumpje, maar het bleek een heel groot museum te zijn met een bijzonder uitgebreide collectie. Een hele interessante collectie Amerikaanse kunst van de kolonisatie en cowboy tijd, waarin de schilderijen op romantische wijze het land verheerlijken. A la Bob Ross, maar dan wel veel mooier geschilderd. Kunst als propaganda. Ik vond het eerlijk gezegd best mooi en cool. Ze hadden ook een grote zaal met afgrijselijke franse kunst uit de vroeg 19e eeuw en ook een zaal met Hollandse meesters, waaronder 2 etsen van Rembrandt en een Jan Steen.
De moderne kunst afdeling was eigenlijk nog wel het mooist. De receptie was gevuld met fantastische glaskunst in allerlei vormen en kleuren waarop de zon scheen. Hierdoor werd de hele receptie in allerlei kleuren gehuld. Heel mooi.
Ik kan jullie helaas alleen wat foto's van de beeldentuin laten zien, omdat binnen fotograferen vereistte dat ik mijn camera liet registeren. Ook buiten stonden mooie dingen. Een beeld van Rodin (alweer!), het naakt van Botero en de metalen boom, die ik echt fantastisch vindt tegen de blauwe hemel en in de stralende zon.
De tijdelijke tentoonstelling was van een afro-amerikaan die in zijn kunst discrimatie en vooroordelen op zeer beeldende wijze in beeld bracht. Zoals bijvoorbeeld een video over voodoo, waarin we een vrouw allerlei voodoo processen zien doen. Een beeld van een zwarte vrouw in bed met een zwarte man, tegen een totaal zwarte achtergrond, waarmee hij wilde zeggen dat op televisie en in films nooit prive momenten van zwarte mensen in beeld worden gebracht, wat wel enigszins waar is als ik er over nadenk. Je ziet bijna nooit zwarte mensen sex hebben met hun BH nog aan (want het is Amerika), maar wel altijd blanken.
Deze tentoonstelling sloot fantastisch aan op het Institute for Civil Rights, waar we hierna naar toe gingen. Om daar te komen moesten we door een arme wijk en dus werden we aangesproken door een zwarte, dakloze jongen. Hij vertelde ons wat over de wijk en wees ons het museum en dat kostte me dus 2 dollar. Op zich vond ik dat niet erg, hij bleef heel vriendelijk.
Dit museum is echt ongelovelijk indrukwekkend. Het verteld de historie van Birmingham en de strijd van de zwarten tegen de "seggregation", zeg maar de Apartheid van de zuidelijke staten. Alabama was daar het ergst in.
Wisten jullie bijvoorbeeld dat tot de jaren '60 zwarten niet met de Greyhound in meerdere staten mochten reizen in het zuiden van de VS? En dat er aparte drinkkranen waren voor blanken en zwarten en dat de bussen in twee delen waren verdeeld en dat er aparte bars en ijssalons voor zwarten en blanken waren?
In de jaren '60 begon de opstand van de zwarten tegen deze onderdrukking. Dit leidde als het ware tot een soort burgeroorlog. Een verhaal wat jullie misschien wel kennen is van die zwarte vrouw die weigerde op te staan in een bus voor een blanke man. Dat gebeurde dus ook in Alabama, in de hoofdstad Montgomery.
Een kerkje tegenover het museum, 16th street Baptist church werd meerdere malen met bommen bestookt door blanken. Bij de laatste aanslag kwamen 4 zwarte meisjes om. Dit leidde tot zo een nationale afschuw dat het een van de keerpunten in de strijd is geweest.
In Alabama begonnen ook de "sit-ins" waarbij zwarte studenenten gingen zitten in witte bars en ijssalons. Overigens gebruikten ze daarbij het "geweldloos verzet", geinspireerd op Mahatma Ghandi. Ook waren er heel veel busstakingen, waarbij zwarten de bus niet meer gebruikten. Dit leidde bijna tot het faillisement van de busmaatschappij. (Argh, er is hier al zo weinig OV!)
Aan de andere kant werd de KKK (Klu Klux Klan) dus erg groot in Alabama en werden er een heleboel zwarten opgehangen en verbrand. Het is afschuwwekkend om te zien hoe "normale" mensen zich kunnen gedragen als ze in een grote groep tegenover een kleine groep staan. Ik heb daar echt met een brok in mijn keel naar de gruwelijkste beelden staan kijken. En dat soms nog geen 40 jaar geleden. Terwijl er toen zoveel zwarten stierven "voor Amerika" in Vietnam. Onvoorstelbaar! Uiteindelijk eindigde het met de beroemde "I have a dream" speech van Martin Luther King bij the Reflective Pont tegenover het Lincoln monument in Washington DC waarbij 250.000 blanke en zwarte mensen waren samengekomen om de strijd te steunen. Nog geen jaar later werden Kennedy en King allebei doodgeschoten, maar de strijd om gelijke rechten was gestreden en sindsdien wordt er niet meer (openlijk iig) aan seggregatie gedaan.
Tegenover het museum is ook een park waar een gigantische lul van een politie-hoofd in de jaren '60 beval om de honden op een groep zwarte vrouwen en kinderen los te laten. Daar staan dus een hoop beelden over deze periode. Ook hier vertelde een dakloze zwarte man ons een heleboel extra informatie over de beelden. Op bijvoorbeeld de achterkant van het blauwe beeld met de kinderen staat een tekst op zijn kop. Dat was een tekst uitgesproken door een "reverant", een van de leiders van het zwarte verzet. Normaal werden zwarten in de gevangenis aan hun armen met "shackels" opgehangen. Maar deze dominee had zo veel praatjes dat ze hem op zijn kop aan zijn voeten ophingen. Daarom staat die tekst daar op zijn kop. Helaas heb ik geen foto genomen.
Terug in auburn hebben we nog een bbq gehouden, maar omdat de persoon met het vlees 45 minuten te laat kwam, viel het mij een beetje tegen. Toch hebben we die avond nog gezellig bij Ashley en Lindsay thuis een wijntje gedronken en toen kwam John ook nog even langs.
Nu dat was het wel zo'n beetje. A.s. vrijdag ga ik naar een "voorstelling" op de oudste begraafplaats van Auburn. Vanaf zonsondergang 2 uur lang komen allerlei mensen in originele kleren vertellen over de geschiedenis van Auburn en over de mensen die er liggen begraven. Lijkt me wel cool.
Ook is er deze en volgende week een Shakespeare stuk in het theater. De setting is het Star Trek heelal, dus ik ben benieuwd. Kan wel en niet werken natuurlijk.
Verder gaat hier 29 april "Hitchhiker's guide to the galaxy" in premiere. (bij jullie pas 8 augustus, woehaha) Dus er is genoeg te doen.

Ik hou jullie op de hoogte en laat de berichtjes komen he!

Bye now,

Victor